W roku 1969 firma Moto Guzzi postanowiła odświeżyć produkowany od blisko dwóch lat motocykl V7 700 ccm -pierwszej generacji. Motocykl miał być bardziej potężny i jeszcze bardziej atrakcyjny. Decyzja podjęta została najwyraźniej z powodu presji ze strony zagranicznych importerów, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie pierwsze modele V7 spotkały się z dużym zainteresowaniem. Jedyną poważną zmianą techniczną było zwiększenie pojemności do 757 cc, uzyskane poprzez rozwiercenie cylindra z 80 do 83 mm. Umożliwiło to zwiększenie mocy do 45 KM, skrzynia pozostała taka sama, czyli czterobiegowa z V7 700 ccm, ale poprawiono przełączanie biegów. Zastosowano ponadto nowy, większy zbiornik paliwa, bardziej kompletne i nowoczesne oprzyrządowanie oraz obrotomierz sterowany, co ciekawe, elektronicznie. Mimo, iż zmiany techniczne nie były duże, nowy model V7 Special był dużo bardziej atrakcyjny niż poprzednik, choćby ze względu na zamieniony wzór lakierownia. Dzięki zestawieniu czarnej ramy z białymi elementami nadwozia (zbiornik, błotniki, panele boczne komory akumulatora), okraszonymi czerwonymi szparunkami, czarnymi wstawkami, na zbiorniku chromowanymi panelami oraz w górnym obszarze prostokątnym malowaniem w kolorze czarnym, Special stał się bardzo elegancki.
Motocykl został bardzo pozytywnie przyjęty przez rynek i odniósł natychmiastowy sukces. W wielu europejskich krajach, dzięki dobrym osiągom, łatwości obsługi, niezawodności, stał się jednym z najlepiej sprzedawanych motocykli w stosunkowo nowej kategorii dużych motocykli turystycznych (które to w tamtych latach nazywano ciężkimi).
W Stanach Zjednoczonych, gdzie był sprzedawany pod nazwą Ambasador, z odmiennym malowaniem i przeniesioną dźwignią zmiany biegów na lewą stronę, odniósł podobny sukces.
Motocykl został bardzo pozytywnie przyjęty przez rynek i odniósł natychmiastowy sukces. W wielu europejskich krajach, dzięki dobrym osiągom, łatwości obsługi, niezawodności, stał się jednym z najlepiej sprzedawanych motocykli w stosunkowo nowej kategorii dużych motocykli turystycznych (które to w tamtych latach nazywano ciężkimi).
W Stanach Zjednoczonych, gdzie był sprzedawany pod nazwą Ambasador, z odmiennym malowaniem i przeniesioną dźwignią zmiany biegów na lewą stronę, odniósł podobny sukces.
Należy tu wspomnieć o czymś, co dla wielu firm produkujących motocykle było nigdy nie spełnionym marzeniem. Motocykl był w stanie złamać monopol Harleya Davidsona, zarówno w przypadku wymagających amerykańskich sił policyjnych, jak zwykłych użytkowników motocykli, którzy do tej pory nie wyobrażali sobie innego ciężkiego motocykla niż "Made in USA".
Produkcja V7 Special trwała do 1971, przy stałym sukcesie w sprzedaży. Numery ramy zawierały się w przedziale od VM 00 AA do VM 25 EP. Można powiedzieć, że był to najbardziej klasyczna seria V7, jaką wypuściła firma Moto Guzzi
Produkcja V7 Special trwała do 1971, przy stałym sukcesie w sprzedaży. Numery ramy zawierały się w przedziale od VM 00 AA do VM 25 EP. Można powiedzieć, że był to najbardziej klasyczna seria V7, jaką wypuściła firma Moto Guzzi
Charakterystyka techniczna:
Silnik: 2-cylindrowy o rozstawie cylindrów V90°, 4-suwowy, chłodzony powietrzem, aluminiowe półkuliste głowice z dwoma zaworami na cylinder, stopień sprężania 9 : 1, wałek rozrządu w kadłubie - napędzany z wału korbowego przez parę kół zębatych walcowych, średnica cylindra i skok: 83 x 70 mm, pojemność 757,486 ccm, smarowanie -pompa zębata, mokra miska olejowa. Pojemność zbiornika oleju 3,5 litra.
Zasilanie: 2 gaźniki Dell'Orto VHB29 (CD / CS), średnica gardzieli 29mm, dysza główna 145.
Zapłon: przerywacz z regulatorem odśrodkowym i rozdzielaczem zapłonu Marelli S311A, świece 225 wg skali Bosha.
Rozrusznik: elektryczny, akumulator 12V 32 Ah, prądnica Marelli N 300 W-12V przy 2400 obr / min.
Napęd: wał napędowy z przekładnią kątową o przełożeniu 8/35.
Sprzęgło: Dwutarczowe, suche na kole zamachowym.
Skrzynia biegów: 4-biegowa ze sterowaniem po lewej stronie (w wersji amerykańskiej lub na specjalne zamówienie z prawej), Przełożenia: 2.23 na pierwszym biegu, 1.333 na drugim, 0.954 na trzecim , 0.750 na czwartym .
Silnik: 2-cylindrowy o rozstawie cylindrów V90°, 4-suwowy, chłodzony powietrzem, aluminiowe półkuliste głowice z dwoma zaworami na cylinder, stopień sprężania 9 : 1, wałek rozrządu w kadłubie - napędzany z wału korbowego przez parę kół zębatych walcowych, średnica cylindra i skok: 83 x 70 mm, pojemność 757,486 ccm, smarowanie -pompa zębata, mokra miska olejowa. Pojemność zbiornika oleju 3,5 litra.
Zasilanie: 2 gaźniki Dell'Orto VHB29 (CD / CS), średnica gardzieli 29mm, dysza główna 145.
Zapłon: przerywacz z regulatorem odśrodkowym i rozdzielaczem zapłonu Marelli S311A, świece 225 wg skali Bosha.
Rozrusznik: elektryczny, akumulator 12V 32 Ah, prądnica Marelli N 300 W-12V przy 2400 obr / min.
Napęd: wał napędowy z przekładnią kątową o przełożeniu 8/35.
Sprzęgło: Dwutarczowe, suche na kole zamachowym.
Skrzynia biegów: 4-biegowa ze sterowaniem po lewej stronie (w wersji amerykańskiej lub na specjalne zamówienie z prawej), Przełożenia: 2.23 na pierwszym biegu, 1.333 na drugim, 0.954 na trzecim , 0.750 na czwartym .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz